Zorg en geloof. Dat zijn twee sleutelwoorden in het leven van Maya Walburg. Daarom werkt ze als voorganger en geestelijk verzorger en laat ze zich inspireren door de verhalen van anderen.
Maya Walburg is voorganger van de VVP Zevenhuizen en geestelijk verzorger in een verpleeghuis. In de volgende vragen en antwoorden legt ze uit waarom ze dit werk doet:
Waarom ben je dit werk gaan doen?
Ik ben pas sinds drie en een half jaar voorganger in een eigen gemeente en werk sinds vier jaar als geestelijk verzorger. Een laatbloeier. Ooit begonnen als secretaresse en vanuit vrijwilligerswerk in een vrijzinnige kerk op het spoor gekomen van de zorg voor ouderen. Ik was toen 40 en ging werken en leren in de zorg.
Zorg en geloof/kerk kwamen tezamen toen ik de opleiding geestelijk verzorger/pastoraal werker ging doen bij het OVP Bilthoven, afgerond in Diemen.
Ik was toen 50. Zorg en religie hebben mijn aandacht en hiertoe voel ik mij geroepen. Toen ik 60 werd, begon ik aan een tweejarige studie Rouw- verlies- en stervensbegeleiding, dit ter verdieping van zowel mijn werk als geestelijk verzorger als voorganger. Zo ben ik steeds onderweg geweest van de ene bestemming naar de andere. Ik hoop dit nog wat jaren te kunnen doen.
Waar laat jij je het meest door inspireren?
Ik laat mij het meest inspireren door de levensverhalen die mensen mij vertellen. Die verhalen verbinden met het grote verhaal van God en mensen vind ik heel waardevol.
Wat is voor jou typisch vrijzinnig?
Voor mij is typisch vrijzinnig dat het niet gaat om ‘de waarheid’ maar om ‘de waarde’ van bijbelverhalen. Daarom blijft het ook boeien om er vanuit verschillende perspectieven naar te kijken.
Wat voor boek ligt er op jouw nachtkastje?
Levenslessen van een rabbijn, Awraham Soetendorp
Waar geloof jij heilig in?
Ik geloof heilig in mensen die het goede na willen streven en die iets van God laten zien.
God is niet ver in de hemel, maar neergestreken op aarde en vindbaar in de natuur en in de ogen van de mens die je aankikt.
Wat doe je om op te laden in alle hectiek?
Ik heb geen auto en verplaats mij voornamelijk per fiets. Voor mijn werk in het verpleeghuis hoef ik de woonplaats niet uit, maar voor mijn werk als voorganger leg ik elke week 22 km heen en 22 km terug af; weer of geen weer. Ik kies zorgvuldig de fijnste route, dat wil zeggen, een rustige route met veel natuur. In het Groene Hart valt veel te genieten. Ik krijg nooit genoeg van de groene weilanden, de bermen vol bloemen, de vogels, eenden en zwanen, alles komt voorbij wanneer ik fiets door het Bentwoud en het Spookverlaat (zoek maar eens op waar je dat vindt…)
Natuurlijk het liefst met een zonnetje, maar ook met regen en wind heeft het iets speciaals om je hoofd lekker leeg te maken en de strijd met de elementen aan te gaan.
Een andere vorm voor opladen vind ik in het beoefenen van de Iyengar yoga in een fijne studio in Alphen. Drie keer per week rol ik mijn matje daar uit.
Wat maakt het beroep van vrijzinnig voorganger zo bijzonder?
In het verpleeghuis moet ik vaak mijn functie uitleggen aan bewoners, medewerkers en familie. ‘Of ik van de kerk’ ben, is nog steeds een veelgehoorde vraag. En dan vertel ik weer dat ik niet namens een kerk kom, maar dat ik algemeen geestelijk verzorger ben en dus voor iedereen beschikbaar. In ‘mijn’ kerkje weet iedereen wie ik ben, ben ik overal welkom en weet men mij te vinden. De sfeer is heel open, er kan overal over gesproken worden, openlijk getwijfeld en ik merk dat de mensen hier ook vrijuit met mij over spreken.