Moeder Anneke en dochter Geerke schrijven met elkaar over het geloof, alleen nu niet, want Geerke heeft vakantie en wil even rust. Of is dat juist wat geloof brengt?
Lieve mama,
Zullen we even vakantie nemen van de correspondentie over geloof? Volgens mij is het ook goed om in het nadenken over geloof de rust te zoeken en even niks te hoeven…
Op het moment ben ik aan het inpakken om op fietsvakantie te gaan. De bedoeling is om samen met mijn vriendje in twee weken Nederland rond te fietsen. Het was niet mijn idee om op fietsvakantie te gaan en ik ben ook zeker geen ervaringsdeskundige op het gebied van fietsvakanties…
Voor het eerst staan zaken als fietsbroeken, sportsokken, luchtbedden, fietstassen en bandensetjes op mijn paklijst en ik moet er een beetje aan wennen. Vroeger ging ik wel eens kamperen samen met papa. Hij hield erg van kamperen, maar was niet heel bedreven in deze vorm van vakantie vieren. We sliepen op lekke luchtbedden in een grote, gammele, oranje tent die mijn grootouders in de jaren ’50 hadden gekocht. Helemaal bovenop de tent prijkte een klein, rood-wit-blauw vlaggetje, zodat niemand op de camping hoefde te raden naar onze nationaliteit. Gelukkig is mijn vriendje iets beter voorbereid dan papa destijds en nemen we een tent mee die hopelijk stand houdt in het wisselvallige Nederlandse weer. Toch blijft het voor mij een beetje spannend, zo’n fietsvakantie.
Wat me wel heerlijk lijkt aan een fiets- en kampeervakantie is de rust. Ik kijk vooral uit naar campings zonder Wifi en afgelegen weilanden waar mijn 4G niet werkt. Alhoewel ik ook de voordelen wel kan begrijpen van constante bereikbaarheid, kan ik soms enorm verlangen naar totale onbereikbaarheid. Want het kost ook behoorlijk veel energie om de hele dag door te appen, mailen, bellen en sms’en. Een vriendin van mij weigerde jarenlang om een smartphone te kopen en hield trouw vast aan haar oude Nokia omdat het haar doodvermoeiend leek om voortdurend te moeten reageren op Whatsappjes en Facebook-berichten. Dat kan ik me heel goed voorstellen. Mijn telefoon leidt me regelmatig af van belangrijkere, waardevollere bezigheden zoals lezen, wandelen of echt met mensen afspreken. Ik hoop dan ook dat ik de komende weken wel aan deze bezigheden toe zal komen. Ik heb naast de sportsokken en bandensetjes ook plaatsgemaakt in mijn tas voor bordspelletjes en boeken van Martin Bril en Hella S. Haasse. Mijn ideaal is dat ik dan na een lange dag fietsen voldaan in de avondzon een paar hoofdstukken lees en mijn telefoon laat voor wat die is. Ik hoop dus dat je met het niet al te kwalijk zal nemen als het soms een dagje duurt voordat ik reageer op een appje of telefoontje. Maak je geen zorgen; ik probeer dan waarschijnlijk gewoon te genieten van mijn onbereikbaarheid.
Om toch nog even de link te leggen met geloven: ligt misschien hierin ook de waarde van de kerk? Om jongeren (en ouderen) een plek te bieden om even vakantie te hebben van hun permanente stroom aan berichten, contacten en informatie? Rust om te bezinnen. Na te gaan waar het werkelijk om draait in het leven?
Als er trouwens iemand een beetje onbereikbaarheid en rust verdient de komende vakantie, dan ben jij het wel. Hoe ben jij van plan om deze zomer een beetje rust te vinden, mama?
Liefs, Geerke
Lees hier alle brieven die Anneke en Geerke elkaar hebben geschreven