In deze tijd zijn heel veel mensen op zoek naar zin. Zeker wanneer zoveel dingen zinloos lijken te zijn. Wat voor zin kan Kerst geven? Lydia van Ketel laat zich graag inspireren door de geboorte van iets nieuws.
…
“En waar de weg onvindbaar scheen
mochten wij door geloof alleen
de tocht opnieuw beginnen.”
…
Lied 723: 2
Woorden van theoloog en componist Jan Wit, vol van betekenis, van perspectief en hoop.
In deze tijd zijn heel veel mensen op zoek naar zin. We lezen er in kranten en bladen regelmatig over. Bij gebrek aan zinnige dingen om te doen en verkleumd tussen ijzige vijandschap en gruwelijke oorlogen lijkt een zinvolle weg maar al te vaak onvindbaar.
Opvallend veel mensen zijn de weg kwijtgeraakt.
Verdwaald in geldzorgen, in onmogelijke eisen als het gaat om bezit, uiterlijk en verstrooiing. Verstrikt ook in eindeloze ruzies in de familie, op het werk, met de buren, in verenigingen en (helaas ook) kerken.
Het lijkt soms wel of we steeds slechter met elkaar kunnen samenleven, terwijl dat nou juist het enige is wat ècht moet. We hebben geen andere samenleving dan deze.
Maar steeds meer verwende prinsen en prinsessen wensen niet samen te leven met mensen die anders zijn. Die laatsten worden meteen als vijand weggezet. En in bedrijven kan je zelfs cursussen volgen over de beste manier om je zin door te drijven. Dat heet dan natuurlijk anders, maar het komt er wel op neer. Want et voortdurende manipulatie, schelden en dreigen kom je een heel eind.
Of niet …
Mensen blijken juist de zin van hun leven te ervaren als zij zich inzetten voor anderen, als zij vrede stichten en kwesties oplossen, als zij de familie, de buurt, de samenleving bij elkaar houden.
Wie vastloopt in ruzie en verslaving in welke vorm dan ook, mag in geloof de weg opnieuw beginnen.
Gemakkelijk gezegd, hoor ik iemand zeggen van wie het leven totaal op de kop staat door een of andere ramp. Je bent nooit meer de oude en de wereld om je heen is voorgoed veranderd. Dan wòrd je dus ook niet meer ‘de oude’, maar kan je gaandeweg misschien wel ‘de nieuwe’ worden. Dat geldt ook voor je omgeving.
Het leven hervatten alsof er niks gebeurd is, zit er niet meer in, maar gun jezelf de tijd om de nieuwe situatie te verkennen en mogelijkheden die er nog wel zijn, af te tasten.
Dan lukt het gaandeweg om de weg te vinden en te gaan.
Met de geboorte van een kind is het niet anders. Je bent als vader en moeder voorgoed anders en je wereld is door de komst van het kindje voorgoed veranderd. Wennen aan elkaar vraagt tijd en aandacht, rust en heel veel energie. En gaandeweg, soms met wat extra hulp, vind je de weg om samen te leven. Wat een zegen!
Kerstmis vieren heeft hier alles mee te maken. Ieder jaar opnieuw mogen we in geloof de tocht opnieuw beginnen. Kind ons geboren, zingen we.
Wie in alle duisternis, binnenin, in de omgeving en in de grote wereld, een licht ontsteekt, smart verlicht en verbindt, draagt bij aan een goddelijke ‘opnieuw’.
Bemoedigende, zinvolle en troostrijke kersttijd toegewenst.
Lydia A. van Ketel
Emeritus predikant